آخرین های تکنولوژی یک سایت وبلاگستان دیگر
به گزارش فوتبال 360، بعد از 8 سال شب گذشته مجدداً فینال جام حذفی فوتبال ایران بین دو تیم شهرستانی برگزار شد، بعد از مصاف تراکتورسازی و مس کرمان، این‌بار نوبت به نبرد نساجی مازندران و آلومینیوم اراک رسید تا دو تیمی که عمر حضورشان در لیگ برتر روی هم رفته به 5 سال نمی‌رسد، بعد از حذف سرخابی‌های پایتخت و البته سپاهان باهم برای کسب جام رقابت کنند.
پلان اول؛ دعوا بر سر محل میزبانی!
تا حدود 48 ساعت قبل از برگزاری مسابقه فینال به صورت رسمی محل برگزاری مسابقه مشخص نبود، در شرایطی که بعد از اعتراض دو تیم به برگزاری فینال در تبریز، سازمان لیگ از تصمیم خود عقب نشست و ورزشگاه آزادی تهران معرفی شد، شورای تامین استان تهران اما با تاکید بر اینکه بازی باید بدون حضور تماشاگر برگزار شود، با تاخیر موافقت رسمی خود را اعلام کرد. در این بین ورود وزیر ورزش و جوانان به موضوع باعث شد تا حضور تماشاگران در ورزشگاه حفظ شود و مسابقه‌ی فینال در حضور نزدیک به 35 هزار علاقه‌مند مازنی و اراکی به انجام برسد.
پلان دوم؛ تماشاگرانِ جا مانده
در حالی‌که مسئولان تیم آلومینیوم اراک تدابیر ویژه‌ای برای انتقال تماشاگران خود به ورزشگاه دیده بودند، اما از میان 200 اتوبوس هماهنگ شده، تنها 70 اتوبوس به ورزشگاه امام خمینی اراک رفتند تا علاقه‌مندان آلومینیوم را به تهران بیاورند و این مسئله سبب شد تا بخش مهمی از هواداران ایرالکو در شهر خود بمانند و نتوانند برای حمایت از تیمشان به تهران بیایند. عدم حضور تماشاگران آلومینیوم باعث شد تا جو ورزشگاه در هنگام برگزاری مسابقه فینال به سود نساجی باشد، چرا که حضور بیشتر هواداران مازنی در ورزشگاه کاملاً مشهود بود.
پلان سوم؛ رختکنِ قفل زده!
تاخیر در ورود کاروان نساجی به ورزشگاه آزادی به عنوان تیم میزبان باعث شد تا درب رختکن تیم آلومینیوم هم قفل زده شود! موضوعی که سبب شد تا بازیکنان و اعضای کادرفنی تیم اراکی بیش از 20 دقیقه سرپا در پشت در رختکن خود بایستند و این مسئله با واکنش تند مهدی رحمتی همراه شد و سرمربی آلومینیوم مسئولان برگزاری مسابقه را به ناتوانی در انجام برگزاری دیدار در تهران متهم کرد و پافشاری آن‌ها بر موضوع انتقال بازی به تبریز را هم به همین علت ناتوانی دانست.
پلان چهارم؛ دعوای ساکت و رفقای رحمتی
بسته بودن در رختکن آلومینیوم، درگیری‌هایی را میان کادرفنی دو تیم ایجاد کرد که اصل درگیری‌ها میان وحید فاضلی و محمد نوازی مربیان آلومینیوم و ساکت الهامی سرمربی نساجی بود.
بعد از اتمام مسابقه طرفین با جملاتی تندی علیه یکدیگر از خجالت هم در آمدند. الهامی در واکنش به درگیری شکل گرفته به خبرنگاران گفت: «اصلا این‌ها در جایگاهی نیستند که حرف بزنند!» و در مقابل هم هم وحید فاضلی مربی آلومینیوم گفت: «متاسفم برای آقای الهامی. این اتفاقات را کاملاً پیش‌بینی می‌کردم».
پلان پنجم؛ تبریک‌هایی با نیش و کنایه برای افراد خاص
بعد از آنکه قهرمانی نساجی مسجل شد، نوبت به پیام‌های تبریک کنایه‌وار رسید. مهدی رحمتی اختصاصاً قهرمانی به دست آمده را به رضا حدادیان مالک نساجی تبریک گفت و بی‌تفاوت به الهامی و کادرفنی‌اش بود. البته که رحمتی با استفاده از جمله «این رفتارها عمر کوتاهی در فوتبال ایران دارند» کنایه‌ای را هم روانه‌ی ساکت الهامی و کادرفنی‌اش کرد.
وحید فاضلی مربی آلومینیوم بعد از اتمام مسابقه، قهرمانی نساجی را به «به پیروان مکتب لومپنزیم» تبریک گفت و حمله‌ی تندی به ساکت الهامی داشت. الهامی هم این حملات را بی‌پاسخ نگذاشت و بعد از صحبت‌های بدون جنجال خود در کنفرانس خبری، در میکسدزون ورزشگاه آزادی ضمن بی‌توجهی به صحبت‌های فاضلی و نوازی، با جمله‌ای کنایه‌وار نسبت به حواشی ابتدای مسابقه خطاب به مهدی رحمتی گفت: «اگر قرار باشد ما برویم و سر زمین هم لخت شویم و یک جای دیگر هم گفتم که نمی توانم بگویم (دستشویی) بازهم بازی را می بریم». او تاکید کرد حق نساجی بوده رختکن موردنظرش را انتخاب کند.
پلان پایانی؛ کمی هم شادی و جشن!
در کنار همه درگیری‌ها و حواشی رخ داده در ورزشگاه آزادی که پیش، در جریان و پس از فینال جام حذفی رخ داد، باید به شادمانی هواداران مازنی هم اشاره داشت که بعد از اولین قهرمانی تاریخ نساجی، سر از پا نمی‌شناخته و در ورزشگاه آزادی جشن باشکوهی برای تیمشان گرفتند. جشن‌ها البته مختص تهران و ورزشگاه آزادی نبود و مردمان قائمشهر و استان مازندران شب گذشته را در خیابان‌ها گذرانده و جشن قهرمانی نساجی در جام حذفی را برگزار کردند.
